(कबिता) सम्झना -एम पि अर्याल


हर बखत
एक झोक्का सम्झना
हावा सरी
यो मन लाई
चिस्यायर जान्छ !

झोक्का जान्छ
बेसुर
आफ्नै गतिमा
तर
यो मन मुटु लाई
फर्कायर
मेरै स्मिर्तिका पानाहरुमा !

ति झोक्काहरु
घरी
मायाको डोरी बनेर
रुवाउछन
घरी
बाल स्मिर्ती बनेर
अमील्याउछन
घरी
याद बनी तड्पाउछन
आफ्नै गतिमा
जलाइरहन्छन !

बिबशताका
पद चापहरु
निशब्द , निरन्तर , निर्दिस्ट
पछाउदा
रङहिन बन्दा रहेछन
प्राप्त गरेका उपलब्धीहरु पनि
आफ्नै आगनका खुशीहरु पनि !

एक दिन
सारा झोक्काहरुको
उत्तर दिन
म स्व्यम
फर्किनेछु
आमा सम्झेर
मातृभूमी सम्झेर
साथी सङी आफनति सम्झेर !

अर्जुन्चौपरी स्याङ्जा

तपाईलाई कस्तो लाग्यो ? हाम्रो फेसबुक पेजमा लाइक गरि ताजा अपडेट पाउनुहोस्

Write Your Comment

थप हेडलाइनहरु